Święta to czas wymiany myśli, bo rozmawia się więcej: osobiście, zdalnie, a czasami tekstowo. Mając takie przekonanie, chciałbym spróbować namówić Państwa, żebyście przy tej okazji przegadali z krewnymi-i-znajomymi jeden temat. Otóż wydaje mi się, że nadeszła pora na Dzień Żółwia, że użyję terminologii Mistrza Andrzeja Mleczki. Cierpliwości, wytłumaczę, o co chodzi.
Czytaj dalej „Na świąteczne rozmowy: nieuki, Owsiak i Dzień Żółwia”Tag: Klauzula Sumienia
Cudownie autodestrukcyjny pomysł narodowców! Nie można nie skorzystać
Narodowcy, a konkretnie ich portal internetowy, opublikowali listę firm wspierających Strajk Kobiet (co podaję za Bankier.pl). Oczywiście wezwali do ich bojkotu. Lista zawiera podobno 125 marek, podzielonych przez jej autorów na osiem kategorii funkcjonalnych. I ciągle rośnie.
Nie słyszałem, żeby którakolwiek z tych firm zatrzęsła się w posadach (a są wśród nich takie, które wszyscy dobrze znamy, więc wieść rozeszłaby się niechybnie), ale może to kwestia czasu? A może nie. Pojawiły się bowiem opinie internautów wskazujące z niewątpliwą logiką, że jeżeli ktoś popiera Strajk Kobiet, to właśnie dostaje do ręki listę miejsc, w których może zrobić przedświąteczne zakupy i jeszcze mieć poczucie spełnionej dobrej misji. Można nawet wziąć kredyt na te zakupy, bo na owej liście hańby (w oczach katoneofaszystów oczywiście) znajduje się również bank.
Czytaj dalej „Cudownie autodestrukcyjny pomysł narodowców! Nie można nie skorzystać”Frajda z gwałtu – i inne intymne wyznania kapłanów Medycyny Czarnego Czasu
Antyaborcjoniści, z pozoru zamknięci na otaczający świat, chętnie opowiadają nam o sobie. Poprzez to, co mówią i robią.
Zanim przejdę do sedna, poczuwam się do konieczności usprawiedliwienia się z tytułu. Dlaczego kapłani? Bo mam poczucie, że historia zatoczyła kolejny krąg. O kształcie medycyny każdego czasu decydują zazwyczaj dwie składowe. Pierwsza: nauka, czyli to, co jest współcześnie dostępne obiektywnemu poznaniu. Druga: religia albo ideologia, nienazywana oficjalnie religią.
Prolajferzy też chcą zabijać. Trzeba to wreszcie powiedzieć otwarcie i przywrócić proporcje dyskusji
Prosta medyczna prawda jest następująca: działanie prolajferów nie zmierza wyłącznie do ochrony kogokolwiek przed zabijaniem, lecz do selekcji – kto ma być zabijany i w jaki sposób.
Obserwując dyskusję wokół ustawy antyaborcyjnej, łatwo dostrzec, że na którąkolwiek jej arenę by nie patrzeć – czy są to media tradycyjne, czy nowe, czy manifestacje, czy też billboardy – toczy się ona według tego samego schematu. Zwolennicy umiarkowania głoszą prawa kobiet. Prolajferzy krzyczą po prostu: „Zabijacie dzieci!”. Jasne i oczywiste, ale tylko z pozoru. Z punktu widzenia powszechnie dostępnej wiedzy biologicznej i medycznej prawda jest znacznie bardziej dosadna – i to w kilku zasadniczych punktach.
Pacjentka jak inwentarz gospodarski? Według prokuratury – tak
Prokuratura, umarzając postępowanie w sprawie profesora Chazana, wykazała jeszcze raz prawdę, że w naszym systemie opieki ginekologiczno-położniczej pacjentki nie są podmiotem, lecz przedmiotem.
Niepokojąca jest w tym akurat przypadku bylejakość pracy prokuratury, której przyczyn nie śmiem dociekać. Porażający jest zwłaszcza fakt, że w sprawie dotyczącej potencjalnego zagrożenia zdrowia lub życia (opieram się tu na opublikowanym uzasadnieniu umorzenia śledztwa) prokuratura wykazała ewidentną nieznajomość definicji zdrowia lub jej lekceważenie.
Narcystyczni Uczniowie Hipokratesa
Kto jest ważniejszy? Pacjent czy lekarz? Nieoczekiwane wypowiedzi kilku prominentnych postaci polskiego świata medycznego są w tej kwestii nieco bulwersujące.
Najpierw – Pan Doktor Bukiel. Jedna z najjaśniejszych postaci konfliktu pomiędzy środowiskiem lekarskim a twórcami i sternikami obecnego (pożal się Boże) systemu opieki zdrowotnej. Niedawno Pan Doktor opublikował artykuł, w którym wywiódł, że lekarze powinni bronić profesora Chazana, a ci, którzy tego nie robią, są przeciwko pacjentom. Profesor Chazan stawia bowiem etykę nad prawem stanowionym, zaś prawo stanowione zawsze jest antyludzkie, a jeśli nie jest, to będzie. Pozwolę sobie przytoczyć trzy fragmenty:
